OpenAI is een van de meest besproken en invloedrijke bedrijven. Onlangs bracht het bedrijf een blogpost uit die de aandacht trok van docenten, studenten en technologieliefhebbers. Het bericht bevatte tips over hoe u ChatGPT als leermiddel kunt gebruiken. Eén deel van de post heeft echter wenkbrauwen doen fronsen en tot discussie geleid: de erkenning dat Op AI gebaseerde handschriftdetectoren zijn niet zo betrouwbaar zoals je misschien denkt. Laten we de details van het artikel samen bekijken.
De realiteit van AI-detectoren volgens OpenAI: een raamwerk poco chiaro
In het gedeelte met veelgestelde vragen van het bericht staat OpenAI heeft geconfronteerd de kwestie van AI-handschriftdetectoren, waarin staat dat “Van geen van deze tools is aangetoond dat ze op betrouwbare wijze onderscheid kunnen maken tussen door AI gegenereerde inhoud en door mensen gegenereerde inhoud“. Deze verklaring is vooral relevant in een tijd waarin door AI gegenereerd schrijven steeds geavanceerder wordt, tot het punt dat zelfs experts in verwarring raken. Sommige onderzoeken hebben dat zelfs aangetoond deze detectoren produceren vaak valse positieven, waarbij de effectiviteit en betrouwbaarheid ervan in twijfel wordt getrokken.
Teksten, precisie en betrouwbaarheid
Maar wat betekent deze uitspraak werkelijk in de bredere context van kunstmatige intelligentie en de integratie ervan in de samenleving? Allereerst benadrukt het de toenemende complexiteit van taalmodellen zoals ChatGPT zijn zo geavanceerd geworden dat ze teksten opleveren die bijna niet te onderscheiden zijn van door mensen geschreven teksten. Dit roept ethische en praktische vragen op, vooral in de academische wereld, waar de mogelijkheid van door AI ondersteund plagiaat één van de mogelijke oorzaken is. zorgen toenemend.
Ten tweede benadrukt de verklaring van OpenAI de noodzaak om effectievere detectiemethoden te ontwikkelen. Op dit moment zijn er veel detectoren ze vertrouwen op statistieken en algoritmen die niet voldoende zijn getest of gevalideerd. Sommigen gebruiken bijvoorbeeld natuurlijke taalanalyse (NLP) om naar specifieke patronen in tekst te zoeken, maar deze patronen kunnen gemakkelijk worden gemanipuleerd of omzeild. Weer anderen vertrouwen op databases met door AI gegenereerde tekstvoorbeelden, maar deze databases zijn vaak verouderd of onvolledig.
Ten slotte opent het gebrek aan betrouwbaarheid van de huidige AI-detectoren de deur voor mogelijk misbruik. Laten we ons een context voorstellen waarin een slechte AI-detector een academisch essay verkeerd bestempelt als door AI gegenereerd. de carrière van een student of onderzoeker in gevaar brengt. Of denk eens aan het risico dat mensen gaan twijfelen aan de waarheidsgetrouwheid van welke vorm van online-inhoud dan ook, waardoor de desinformatiecrisis verder wordt aangewakkerd.
Zie ook: Kunstmatige intelligentie: waarom we de VAE in de gaten moeten houden
OpenAI: ChatGPT en zijn bewuste "onwetendheid".
Een ander cruciaal punt dat door OpenAI naar voren wordt gebracht, is de intrinsieke beperking van ChatGPT bij het herkennen of een tekst is gegenereerd door een kunstmatige intelligentie of door een mens. Dit is een detail waar velen misschien niet bij stilstaan, maar wel een detail dat aanzienlijke gevolgen heeft, niet alleen voor de academische wereld, maar ook voor de industrie en de samenleving als geheel. Als ChatGPT bijvoorbeeld geen onderscheid kan maken tussen door AI gegenereerde inhoud en menselijke inhoud, hoe kunnen we erop vertrouwen voor andere complexe taken zoals academisch onderzoek, het genereren van financiële rapporten of zelfs het opstellen van juridische documenten?
Het valse en het onbewuste
Deze “onwetendheid” van ChatGPT roept ook ethische en aansprakelijkheidsvragen op. Als een AI-taalmodel zijn eigen ‘hand’ bij het creëren van tekst niet kan identificeren, kan het onbedoeld cBijdragen aan de verspreiding van valse of misleidende informatie. Dit is vooral zorgwekkend in sectoren als de journalistiek en de wetenschap, waar de nauwkeurigheid en controleerbaarheid van informatie van het grootste belang is. Wat zeker is, is dat dit vermeden kan worden als de mens een gemaakte tekst gaat herzien (zoals het hoort).
Bovendien roept de ChatGPT-beperking een grotere vraag op over de aard van AI. Als een AI-model zich niet ‘bewust’ is van zijn acties, In hoeverre kunnen we het als ‘intelligent’ beschouwen? En hoe verandert dit ons begrip van kunstmatige intelligentie als verlengstuk of aanvulling op menselijke intelligentie? Dit zijn vragen die de wetenschappelijke gemeenschap nog steeds probeert te beantwoorden.
Hoewel op AI gebaseerde automatische detectietools niet betrouwbaar zijn, betekent dit niet dat een mens nooit door AI gegenereerd schrijven kan detecteren. Een leraar die bekend is met de schrijfstijl van een leerling kan het bijvoorbeeld opmerken als die stijl plotseling verandert. Echter, op dit moment het is raadzaam om AI-detectietools volledig te vermijden.
