We zijn getuige van een revolutionair technologisch tijdperk op het gebied van connectiviteit poco lang geleden wist niemand wat de nieuwe 5G-netwerkstandaard was, nu ligt dit woord op ieders lippen, ook vanwege de "complottheoretici" van de zaak die 5G zien als de hoofdrolspeler in de coronavirus Covid-19-pandemie. Dat gezegd hebbende, met de komst van Android 11 zullen er veel nieuwe pictogrammen in het systeem worden ingevoegd, waarvan er vele dienen om de verbindingsstatus van onze smartphone te identificeren, die ons signalen zoals 5Ge, 5G en 5G +. Maar wat betekenen deze identificaties, wat is het verschil tussen de drie?
Een vast punt van 5G is de verbindingssnelheid waarmee het presteert en de relatieve stabiliteit, waardoor toepassingen op het gebied van het IoT (Internet of Things) volledig kunnen worden benut. Maar zoals je uit de eerste regels van het artikel al vermoedde, is het 5G-netwerk niet uniek omdat er verschillende technologieën achter worden ontwikkeld, net als voor het 4G-netwerk dat verschillende typen omvat, zoals 4G+, LTE, LTE-A, LTE+ enz. .
In het geval van 5G-connectiviteit zal Android deze in drie groepen verdelen: 5Ge, 5G en 5G +. Hun verschillen zijn in wezen deze: maximale snelheid, bereik en gebruikte banden (frequentie).
Het 5Ge-netwerk identificeert zichzelf niet echt als een pure 5G, omdat het niet profiteert van de nieuwe verbindingstechnologie, maar eerder een evolutie is van de 4G LTE Advance-standaard, een netwerk dat momenteel wordt gebruikt door AT&T in de Verenigde Staten.
5Ge, 5G en 5G +: laten we de nieuwe netwerkconnectiviteit verduidelijken
De 5Ge-verbinding is niemand minder dan de bekendste 4G LTE Advance Pro, een verbinding die Carrier Aggregation biedt, een technologie waarmee je minimaal 3 banden, 4 × 4 MIMO-modulatie en QAM van 256 satellieten (256-QAM) kunt combineren. Een netwerk dat snelheden tot 375 Mbps kan verwerken, maar nog steeds onder de 4G-standaard valt. Andere voornamen zijn: 4G LTE-A Pro, 4.5G Pro, 4.9G en Pre-5G.
Het eerste echte 5G-netwerk dat Android zal identificeren, staat ook bekend als 5G sub-6GHz, een handelsnaam voor al die verbindingen die onder de 6 GHz-band werken. Bij gebruik op middelhoge frequenties is de dekking erg breed, waardoor het perfect is voor dragen het signaal naar afgelegen locaties, maar de snelheid is niet veel hoger dan die van 5Ge. De implementatie van deze technologie is zowel economisch als structureel eenvoudig, aangezien het gebruik kan maken van veel infrastructuren van de huidige 4G LTE-netwerken.
Daarnaast heeft de 5G-verbinding nog een ander voordeel, namelijk dat deze zal terugkeren om enkele frequenties te gebruiken die zijn gereserveerd voor inactieve technologieën.
Uiteindelijk kwamen we bij de 5G + standaard, ook wel bekend als het mmWave-netwerk. Dit is een verbinding die werkt op ultrahoge frequenties, tussen 24 en 100 GHz Veel operators verzekeren dat deze snelheden zal hebben die zo hoog zijn als glasvezel.
De snelheid die dit super netwerk kan bereiken is 100 Gbps, maar in dit geval zijn er verschillende obstakels voor de implementatie: de eerste in termen van kosten omdat er nieuwe infrastructuren nodig zijn en ten tweede het feit dat de dekking zeer beperkt is, afhankelijk van veel antennes per enkele sessie.
5G + kan amper meer dan 200 meter gaan zonder prestatieverlies, zolang er geen muren omheen staan, omdat het er niet overheen kan. Het maximale bereik is ongeveer 1 km (onbelemmerd), maar het prestatieverlies is merkbaar.
Deze beperkingen maken het een ideaal netwerk voor open ruimtes zoals een plein of een winkelcentrum. Het is ook ideaal voor privénetwerken, omdat het kleine bereik voorkomt dat iemand het gemakkelijk kan afluisteren.
